Tussen 1940 en 1945 werden in Henegouwen bijna 47.000 gebouwen vernield of beschadigd, hetzij iets minder dan 10% van het totaal van de panden die in 1939 bestonden. Vanaf de zomer van 1940, maar vooral na de bevrijding in september 1944, konden Belgische burgers die schade hadden geleden een herstelaanvraag indienen. De procedures die daarvoor waren uitgewerkt, hebben geleid tot de aanmaak van een gigantische hoeveelheid dossiers. De tentoonstelling wil een illustratie bieden van de rijkdom van deze dossiers en van hun belang voor vele domeinen van de geschiedenis. Vijf steden in en rond Henegouwen krijgen bijzondere aandacht: Charleroi, La Louvière, Bergen, Saint-Ghislain en Doornik. Deze keuze wordt gerechtvaardigd door de omvang van de schade die deze steden hebben geleden, voornamelijk in mei 1940 en de lente van 1944.
Gentenaars opgelet! Wie op zoek is naar een 18de-eeuwse bouwaanvraag van een pand in bv. de Savaanstraat of de Nederkouter zou dit sinds kort wel eens kunnen vinden in onze online zoekomgeving. Het gebied dat zich grofweg uitstrekte van aan de Sint-Pietersabdij tot de Ketelpoort was tijdens het ancien régime immers geen stadsgrond, maar behoorde tot de jurisdictie van de heerlijkheid van de Sint-Pietersabdij.
De chartercollectie van de graven en gravinnen van Vlaanderen (1086-1559) staat centraal in het REIGN-project. Deze rijke verzameling behoort tot de top van het middeleeuwse patrimonium van de Lage Landen en vormt de historische kerncollectie van het Rijksarchief Gent. Ze bevat een schat aan informatie over de politieke, economische en culturele geschiedenis van Vlaanderen, maar ook van andere gebieden waarmee het graafschap in contact stond. Het REIGN-project wil deze collectie beter toegankelijk en bekend maken. Enter de REIGN-blog!
Door het toegenomen scheepvaartverkeer, de internationale handel, de uitbreiding van de haven en de opkomst van rederijen zoals de Red Star Line namen vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw de activiteiten van de Rechtbank van Koophandel in Antwerpen een hoge vlucht. De archieven van deze rechtbank zijn nu geïnventariseerd, klaar voor ontginning.
Het archief van de Zwevegemse Sint-Amandusparochie, in 2020 naar het Rijksarchief Kortrijk overgebracht, is geïnventariseerd. De nieuwe inventaris belicht de rijke geschiedenis van de moederparochie en dekt de periode 1532-2007.
Hoven en rechtbanken zijn wettelijk verplicht hun archieven na selectie over te brengen naar het Rijksarchief. Zo kwam recent het archief van de correctionele rechtbank van Dendermonde in het Rijksarchief Gent terecht, waar het werd ontsloten voor onderzoek.
Het aantal kaarten en plattegronden in het archief van de Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwekerk, bewaard in het Rijksarchief Antwerpen, verdubbelde quasi sinds de jaren 1950. De teller staat nu op 120 nummers, mooi beschreven in een herziene, geactualiseerde inventaris. Alle kaarten houden verband met goederenbeheer, vooral binnen maar ook buiten de grenzen van de huidige provincie Antwerpen.
Met 553 gerechtsdossiers, waarin ontegensprekelijk de stem van Congolese beklaagden weerklinkt, vormt het archief van de krijgsraad van beroep van Boma een goudmijn voor onderzoek naar de werking van het koloniale militair gerecht in Belgisch Congo. Een nieuwe inventaris, mét index op basis van de aard van de aanklachten, faciliteert de onderzoeksmogelijkheden.
Op maandag 5 februari nam het Rijksarchief tijdens een feestelijke academische zitting na ruim 18 jaar afscheid van Karel Velle als Algemeen Rijksarchivaris. Zowel het personeel van alle Rijksarchiefvestigingen als tal van vertegenwoordigers van het Federaal Wetenschapsbeleid en van partnerinstellingen uit binnen- en buitenland, vrienden en familie tekenden present en gaven Karel Velle een bijzonder hartelijk afscheid.
Over de rol van de overheid in de economie is al veel inkt gevloeid. De nood aan economische planning met een langetermijnperspectief valt vandaag niet meer te ontkennen. Enkele decennia geleden was dit anders. Het archief van het Planbureau, bewaard in het Algemeen Rijksarchief en nu ontsloten voor onderzoek, “verwoordt” de vertwijfeling die er heerste over planning als beleidsinstrument.
